Bir keşif ve arınma hikâyesi: İlker Kaleli
Hakkında net bir yorumunuz olmasa da çoğunluğun katıldığı gibi ‘cool’ tanımını sonuna kadar hak ediyor. Kararlı duruşu, sakin tavrı ve muzip bakışları bunu destekleyen diğer başlıca özellikleri. Bu aralar gözlerin aradığı İlker Kaleli’den bahsediyorum… Kendi deyimiyle şu sıralar ‘devre arası’nda olan Kaleli ile kendini keşfetme çağını konuştuk.
Bu kadar yoğun iş temposuna alışık bir oyuncu olarak boşluk onu kaygılandırıyordur diye düşünüyorum… "Hayır, gerçekten yorulmuşum çünkü. Devre arasındayım demem de bundan sebep. Hayatımı sorguluyorum; neredeydik, neler oluyor, son 10 yıla bir bakalım; nasıl geçmiş ve ön önemlisi de kendimden memnun muyum? Bundan sonrası için ne istediğimi ve istemediğimi sorguluyorum. Gerekli olan bir süreç içerisindeyim; hem insan olarak hem de oyuncu olarak. Bedenin de ruhun da bir havalanması gerekiyor. Her ne kadar keyif alarak yapsam da rol üstüne rol, dizi üstüne dizi insanı yoruyor. Devreleri yakmamak adına biraz yok olmak, ara vermek lazım. Yine değineceğim, özellikle belli bir yaştan sonra mutlaka yeni bir şeyler öğrenmek gerekli. Akıl sağlığı açısından da gerekli bu; beyin yeni bir hücre üretmeye başlıyor çünkü. Gençlik iksirini arayanlar var ya; onlara yeni bir şey öğrenmelerini tavsiye ediyorum."
Bir oyuncu olarak nelerden beslendiğini sorduğumda ise, "Aklına gelebilecek her şeyden beslenirim; bir sokak kedisinden bile! Hayatlarımızın hiçbir zaman kesişmeyeceğini bildiğim birisinin yanına gidip oturuyorum, sırf şaşırmak için. Çünkü maalesef artık hiçbir şeye şaşırmıyorum. Sanırım hepimiz yorulduk artık, heyecan lazım. Yeni bir şeyler istiyoruz ama öte yandan üretmemiz lazım. O devrede tembellik devreye giriyor. Hep birileri bizim yeri yerimize bir şeyler yapsın ama biz hayattan zevk alalım ve birileri de bizi takdir etsin! Efor sarf etmeden nasıl olacak? Acilen silkinip kendimize gelmemiz gerekiyor."
