Titanic’ten bilinmeyen fotoğraf ve mektuplar

Sevgili baba, ikimiz de sağlıcakla evimizde olduğumuz için çok mutluyuz. Belki iyi olduğumuzu, kurtulduğumuzu duymamışsındır. Her şeyi tam olarak yazmam için sayfalar yetmez ama bunu kitaba dönüştürmek için yeterli zamanım olacak. Sadece söyleyebilirim ki teşekkür etmemiz gereken, şu an bu satırları yazmamı sağlayan kişi eşim Nelle. Eminim ki o olmasaydı burada olmazdım. Çünkü, ben yatmak isterken beni zorla yataktan kaldıran kişi o. Gemi çarptığında ikimizde uykuaydık. Beni çarpma mı yoksa Nelle’in sesi mi uyandırdı bilmiyorum. Her iki durumda da ne olduğunu anlamamı sağlayan kişi o. Biz üst tarafa ulaştığımızda sadece birkaç kişi vardı ve can yeleklerimizi giydik. Önce prosedür olduğunu düşündük ama sonra gemiyi ter etmeye başladık. Sonra herkes arkamızdan gelmeye başladı. Yani gemiyi ilk terkedenlerden biri de bizdik. Kurtarma botlarıyla Titanic’ten uzaklaştıkça olayı gördük. Dünyanın en iyi gemisi battı. Saat 11.40 ya da 11.50 gibi çarpma oldu. Titanic ise gece 2.22’de battı. Kurtarma botunda gerçekten çok kötü anlar yaşadık. Saat 4-4.30 gibi kurtarma gemisi Carpathia’ya ulaştık. Nasıl hissettiğimizi tarif edemem. Ama eminim ki tanrı Nelle’e ve bana yardım etti. İkimizde giyinmiştik. Nelle, kışlık tüm giysilerini almıştı. Kışlık takımını, kazağını, pardesüsünü, vizon kürkünü, şapkasını, çizmelerini ve diğerlerini. Ben ise takımımı, kazağımı, kışlık ceketimi, ayakkabılarımı almıştım. Yani ikimizde oldukça hava şartlarına uygunduk. Ed amca, Mabel ve Charlie Williams, Ethel teyze, Victor amca ve Hotchkiss’ten sınıf arkadaşlarım bizi New York’ta karşıladılar. Nelle dün tartıldı ve evlendiğimizden beri 9 kilo aldığını gördük. Yeterince iyi değil mi? Umarım ki bu mektubu alırsın ve seni evde görmekten mutlu olacağımı öğrenirsin. Ev bana oldukça iyi görünüyor. Nelle ve John’dan kocaman sevgiler.

Kübra Haniç