Brooklyn Decker Hayatı Çok Daha Yaşanası Kılıyor

ŞARABIMI TAZELERKEN, şarabın lezzetli olup olmadığını soruyor. Ona, viskiyi, şaraba yeğleyeceğimi söylüyorum. Birden, etrafına bakınıyor ve bir şeyler hatırlamaya çalışır gibi bir hâl alıyor. Eşyaların yerleri konusunda tereddüt yaşaması, çok normal; çünkü Brooklyn Decker, içki içmekten hoşlanmıyor ve bir aydır da bu eve uğramıyor. Normalde, kocası ve köpeğiyle birlikte, Teksas’daki bir evde yaşıyorlar. Bizim buluştuğumuz evde ise, ayda birkaç gününü geçiriyor. Biraz aradıktan sonra, bir şişe votka bulup çıkarıyor, bir yerlerden. Birlikte içmeyi teklif ediyorum; ancak, beni reddediyor. Bunun için özür de dilemiyor ve bunu, nedense etkileyici buluyorum. BROOKLYN DECKER’A havadan sudan şeyler sorduğunuzda, söze kahkahalarla başlıyor. Ancak, soruların ciddiyetini bir derece arttırdığınızda, hemen o da ciddi bir tavır takınıyor. Bunu, tavuğu tabaklara servis ederken sorduğum şu soru sayesinde anlıyorum: “Erkekler hakkında ne biliyorsun?” Birkaç saniye düşündükten sonra, şu cevabı veriyor: “Bir erkek, gerektiğinde, her şeyini ortaya koyabilmeli. Sana pek gerçekçi gelmeyebilir; ne de olsa, olgun bir kadın olduğumu iddia etmiyorum. Ancak erkeklerin, özellikle 20’li yaşlardayken, kadınlarla oyun oynadıklarına inanıyorum. Olay, bir çeşit kovalamacaya dönüşüyor.” TAVUKTAN, bir parça alıyorum. En az, onun kadar sıcak... Şarabımdan bir yudum daha alıp, kafamı sallıyorum ve biraz daha açıklama istiyorum. Çünkü çok genel fikirler öne sürüyor; bense, daha özel sözlerin çıkmasını istiyorum, ağzından. İşte, şimdi gülmeye başlıyor; boğazına bir parça tavuk takılmasından korkuyorum. Derken, konuşmaya başlıyor: “20’li yaşlarının başında, erkekler, sadece istiyor.” Evet, bunu ben de biliyorum. Bir süre, hiç konuşmadan yemeğimizi yiyoruz. Peki, 27 yaşındaki kocasını da bu listeye alıyor mu, merak ediyorum. Yanıt olarak, 25 yaşını dolduran her erkeğin, egosunu kapının dışında bırakmayı öğrendiğini söylüyor. Yemek yerken, ara sıra tabağıma kaçamak bakışlar fırlatıyor. Bir modelin pişirdiği bir yemeği yemenin, nasıl bir his olduğunu soruyor. Çok lezzetli olduğunu söylüyorum. Bunu duymak, onu mutlu ediyor ve teşekkür ediyor. Yine de, benden gerçeği söylememi istiyor. Ben de, samimi olduğum konusunda ısrarcı davranıyorum. Oysa bu, doğru değil. Tamam, fırından ilk çıktığında tavuk çok lezzetliydi; ancak, çok da sıcaktı. Salata da vasattı. Ve tavuk, soğudukça kötü bir tat vermeye başladı. Ancak, bunun bir önemi yok. Bunu, yemek pişirmeyi yeni öğrenen birinin hatası olarak görebilirim. Bu konuda, kesinlikle, yolun başında! Hayal kırıklılığına uğramaması için, ona doğruları söylemedim. Belki de hayal kırıklığına uğramaz, gülüp geçerdi. Belki de, sonra bana yine teşekkür ederdi.