Nisan Ak | Hayattan Ne Öğrendim?

Orkestra Asistan Şefi, Müzik Direktörü, 27

Röportaj Seda KARAN
Fotoğraf Uygar TAYLAN

Hayatta kendi kendimize yaptığımız her şey çok önemli elbette ama çoğu zaman yetiştirilme tarzımız, ebeveynlerimizin daha önceki hayatları, hayat deneyimleri ve dünya görüşleri biz farkında olmadan seçimlerimizi ve perspektiflerimizi etkiliyor. Ben de kimseden farklı değilim tabii ki. Annem de babam da çok özgür ruhlu insanlar. Bunun beni nasıl etkilediğini, ilk karşılaşmamızda görebilirsiniz. Müzisyen değiller ancak müzik okumak istediğimde bana çok destek oldular. Bunun da çok önemi var zira daha ilk basamakta aile desteği yoksa ilerlemek çok zor olacaktır. Müzisyen olmasalar da bana verdikleri destek dolayısıyla hayatta aile desteğinin önemini daha bu yaşımda anladım.

Müziğe başlamamın pek bilinmeyen komik bir hikâyesi var aslında. İlkokulu Göztepe İlköğretim Okulu'nda okudum. Okulumuz tam zamanlı ve etüdlüydü. Annem bana sanırım birinci sınıfta gitar almıştı ama ben çok ilgilenmemiştim. İki ya da üçüncü sınıfta müzik öğretmeni şu anda anladığım kadarıyla beni başka bir öğrenciyle karıştırarak sene sonu gösterisinde gitar çalmamı istedi. Ben öğretmenimi kırmamak için kabul ettim. Eve gidip anneme anlattım durumu ve gitar dersi almaya başladım. Bu hikâyeyle birlikte hayatım hep okul ve çalışmak, çalışmak ve çalışmayı bırakmamak üzerine kurulu olarak devam etti.

Orkestra şefi olmaya da müziğe başladığım gibi tesadüfen karar verdim, diyebilirim. Üniversite birinci sınıftayken yan odadaki son sınıf öğrencileri kendi bestelerini prova ediyordu. Ancak yazdıkları şeylerin çok karmaşık olduğunu ve onları birisinin yönetmesi gerektiğini düşünmüştüm. Bir gün piyano çalışırken kapımı çaldılar ve "Biz prova yaparken bize 4/4 vurur musun?" dediler. O provada konsere bir şefin gerekli olduğu anlaşılmıştı. Böylelikle beraber çalışmaya başladık ve konseri birlikte yaptık. Konserde çeşitli hocalar benim hocama şefliğe devam etmemi söylemiş. Ben de doğal olarak orkestra şefliği konusunda heyecanlandım ve üzerine gittim.

Müzisyen olsun ya da olmasın, beni genellikle birebir tanıştığım insanlar etkiler. Çoğu sanatçının bizim görebildiğimiz hayatları, süslenmiş ve temizlenmiş halde sunulan kısımları… Zorlukları hangi yönleriyle aştıklarını ya da aşıp aşmadıklarını, başkalarından ne kadar yardım aldıklarını ya da ne kadar reddedildiklerini bilmiyoruz. Beni en çok etkileyen hikâyeler insanların nasıl başarılı oldukları değil; başarısız olduklarında nasıl toparlandıkları üzerine kurulu oluyor.