İstanbul'da bir saat-kafe

Yazı: Özge Dinç

'Clock Cafe' adını taşıyan loş kafe, eskiden bir Rum fırınıymış; kafenin sahibi Halil Can, hep hayali olan kafeyi antika dükkânı için yıllardır dünyanın farklı ülkelerinden topladığı duvar saatleriyle oluşturmuş. Saatler, bildiğimiz markalara ait değil (Öyle olsaydı büyük güvenlik önlemleri alınması gerekirdi tabii.); ama 1800'lere ait, Rusya, İngiltere, Fransa, Osmanlı için üretilmiş saatler ve tabii İsviçre saatleri; bu saatlerden kimileri çalışır durumda, hepsi boydan boya duvarları süslüyor. İlerideki bir tezgâhta da nadir bulunur, bir saatlik bir kum saati duruyor.

Bir iki masa da saat çarkı şeklinde yapılmış. Merdivenlerden yukarı çıktığınızda cam bölmelerde bu kez ufak antika masa saatlerini görüyorsunuz. Duvar saatleri, saatte bir sesini duyuruyor ve asıl hikâye o zaman başlıyor. Müşteriler rahatsız olmasın diye saatlerin hepsi çalıştırılmamış, saat sesini çok sevdiğim için keşke hepsi çalışır durumda olsaydı diye içimden geçirmeden edemedim.

Kafede neler var, neler yiyebilirsiniz bilmiyorum; bunlar bu sayfanın konusu da değil. Saatlerden oluşan bir kafenin Türkiye'de de hayal edilip açılmış olması beni çok mutlu ettiği için bahsetmek istedim, aranızda mutlaka görmek isteyenler olacaktır. 'Clock Cafe' eksikliğini hissettiğimiz bir kafeyi hayata geçirdiği için çok hoş, ama elbette Orsay Müzesi'nin Big Clock Cafe'si ya da başrolünde Geoffrey Rush'ın oynadığı, Giuseppe Tornatore yapımı 'The Best Offer'ın son sahnesindeki mükemmel saatkafe gibi değil. Prag'daki 'Gün ve Gece' (The Night and Day) adlı kafenin içerisi saatler ve saat çarklarıyla doluydu, enfes ve büyülü bir mekândı, ama görmemiz mümkün olmadı; çünkü sonradan anlaşıldı ki kafe, film ekibinin emekleriyle oluşturulmuştu. Yani aslında öyle bir yer yoktu. Zaten var olmuş olsaydı saatseverler olarak böyle bir kafenin müdavimi olacağımıza hiç şüphe yok.