Şans oyunlarından kazananların coşkuları ne kadar sürer dersiniz? Bir dönem kendilerini en şanslı hissedenler farkında olmadan kendi sonlarını hazırlıyor. “ABD’li Jock Whittaker’in biletine 2002 yılında 410 trilyon lira para çıktı. ABD tarihinin en büyük ikramiyesini kazandıktan sonra 7 defa evi, 3 kez de arabası soyulan, içki ve kumar düşkünü “kovboy Jock” çevresindekilere “Herkesin bir fiyatı vardır” düşüncesiyle davrandı. Aylardır ödemediği federal vergi, 20 milyon dolara ulaşmıştı ama o devletin uyarısını dikkate almadı. Dostlarından biri, içkisine uyku ilacı koyup 2 milyon dolarını çaldı. Torunu olan Brandi Bragg, fidyecilerce hunharca öldürüldü. Jack, bir süre sonra Virginia eyalet mahkemesine başvurarak, “Mutluyum, çünkü o uğursuz paradan kuruş kalmadı” diyerek iflasını verdi. Bu hayat hikâyesi “Aman Allah’ım bana çıktı!” diye sevinç çığlıklarıyla başlayan ve sonra da “Aman Allah’ım ben bittim!” diye hüsranla sonuçlanan hayat hikâyelerinden sadece bir tanesi. Bu örnekler çoğaltılabilir ama sonuç aynı. Ver Allah’ım ver, kulun haram helal demez yer! İslam kazanç elde etme konusunda hırsızlık, gasp, faiz, kumar, rüşvet ve şans oyunlarını kesinlikle yasaklamıştır. “Yapılan gözlemlere göre şans oyunlarından para kazananların birçoğu hatta kimilerine göre hemen hemen hepsi hayatlarının hazin sonunu hazırladı” diyen Zeynep Çingay, Moral Dünyası Dergisi’ndeki araştırma yazısında çarpıcı piyango talihlilerin inanılması zor yaşamlarını anlatıyor: İŞTE KAZANDIĞINI DÜŞÜNÜP DE KAYBEDENLER Milli Piyango talihlisi donarak öldü Marangozluktan para babalığına “Talih bize huzur değil, felaket getirdi” “Eşime kalmasın diye hepsini harcadım” Kızı evi terk etmiş “70 milyonun âhı var” “Para beni perişan etti” İşte aynı şekilde başlayan ve yine aynı şekilde son bulan hayat hikâyeleri. Belki birbirlerinin değil yüzünü, adını bile duymamış birçok insanın aynı dertlere gebe olduğu sabahlar. Uykusuz geçen geceler, gözlerini kırpmadan sabah eden birçok insanın paylaştığı aynı kader. Her şeyin aynı olduğu bu süreçte ağızlarından çıkan cümle de aynı oluyor: “Çok pişmanım!”
